Weszła do Instytutu cała przemoczona, delikatnym uśmiechem witając znajomego Dozorcę. Zniknęła w odmętach ciemnego korytarza, zostawiając za sobą jedynie mokre ślady bosych stóp.

Wszedł do instytutu lekko się słaniając ze zmęczenia, wlekąc przytym ostrem miecza po posadzce. Dozorca zwrócił uwagę na wchodzącego Firthaila, gdyż szczęk broni był dość głośny i nieprzyjemny. Tytan nawet nie wiedział czy dozorca cos do niego mówił czy też nie, po prostu szedł cały czas idąc w kierunku pokoju na parterze. Teraz to już myślał tylko o tym żeby dowlec się do pokoju i walnąć się na wyrko, i żeby w końcu odpocząć.

Szedł powolnym krokiem w stronę drzwi instytutu, zobaczywszy dozorcę ukłonił się, ale jakby od niechcenia w zupełnym milczeniu. Mocnym pchnięciem ręki otworzył drzwi wyjściowe i udał się do celu.

Tytan wszedł pośpiesznym krokiem do holu i znowu spotkał dozorcę, z którym tym razem z uśmiechem sie przywitał. Firth udał sie od razu do swojego pokoju żeby nieco się ogarnąć.

Wbrew jej woli była przyzwyczajona do szybkiego chodu przez co przyszła dość szybko. Po drodze zjadła całą pomarańcz ale nie nasyciła się. Przystanęła pod ścianą i zaczęła nucić pod nosem swoją ulubioną piosenke (kołysanke którą śpiewała jej matka, w j. elfów) w oczekiwaniu na Firtha.

Lada moment przyszedł Firth, nowym stroju, lecz nadal uzbrojony jak na tytana przystało. Zaraz dostrzegł elfkę, która nuciła sobie jakąś melodię. Od razu podszedł do niej -Teraz ja przepraszam za zwłokę, ale jestem już gotowy, możemy już ruszać do przystani. - Skinął jeszcze pożegnalnie do dozorcy i otwierając drzwi, gestem ręki przepuścił elfkę w drzwiach. Na dworze nadal padało, ale faktycznie jakby ciut mniej. Kiedy już szli do celu swej przechadki tytan podpytywał troche dziewczynę. - Co to za melodię sobie nuciłaś pod nosem? Elficką. oczywiście. - dopytywał sobie jeszcze czemu idą, akurat tam, gdzie idą. - Syvi, dlaczego idziemy na przystań? Co chcesz tam zobaczyć? -

/zt

Co to za melodię sobie nuciłaś pod nosem? Elficką. oczywiście...
Hmmm Wiesz kiedyś zanim.. zanim do czegoś doszło no ee gdy miałam około 10 lat moja mama mi ją zaśpiewała. Spodobała mi się- powiedziała dość sucho. Nie lubiła wspominać swojej wynaturzonej matki.
Syvi, dlaczego idziemy na przystań? Co chcesz tam zobaczyć? -
Pisnęła niczym małe dziecko po czym powiedziała: -Wiesz słyszałam że w przystani dzieją się różne fajne rzeczy.. Chciałabym tam pójść tak po prostu zobaczyć i się zabawić. Powiedziała słodko mrużąc oczy.
Wyszła i złapała Firtha pod ręke. Bała się zgubić. Miała problemy z orientacją w terenie jeśli chodzi o miasta...
z.t

Szła lekko sapiąc, ciało Sasakiego było cięższe niż się spodziewała. Zauważyła że stróż patrzy na nią pytającym wzrokiem ale ona tylko potrząsnęła głową. Nie musiała mu się tłumaczyć bo on sam dobrze wiedział co Diuk robi z tymi nieszczęśnikami. Wyszła z instytutu po czym koło drzwi frontowych zostawiła budzącego się Sasakiego. Miłego dnia koteńku- powiedziała całując go w polik, i zostawiając przy nim 10 złotych monet. Sama ruszyła wesołym krokiem do miasta.

Zatrzymała się u progu Instytutu, miała wątpliwości czy powinna wchodzić do środka. Jednak Dozorca był człowiekiem, który widział już niejedno a i przeżył w Krainie Tygrysa kilkaset cieżkich lat po zatrważającym Festiwalu Węża. Tak... Dozorca był tylko człowiekiem. Tak mówią.

Philippe Williams jednak znał Krainę i jej mieszkańców. A młodą Okami pamiętał jeszcze za czasów, gdy jako 8-letnia dziewczynka weszła tu po raz pierwszy za rękę z wysokim młodzieńcem. Zwali Go Vincent, a dla młodej był bratem o jakim zawsze marzyła. Piękne czasy.


Dozorca był wspaniałym człowiekiem. Wiedział, jednak nie osądzał.


Dym rozlegał się powoli po podłodze, pełznąc w stronę nieskazitelnie bielutkich o barokowej rzeźbie kanap i leżanek. Powoli okrywając kwiaty na obiciach...

-Panienko Okami?-zapytał, podchodząc do opierającej się o ścianę przerażonej dziewczyny. Białowłosa, gdy tylko zobaczyła Go przy sobie niemalże odskoczyła w drugą stronę, to samo z odruchu zrobił i on.

Wadera pokiwała przecząco głową, przystawiając wskazujący palec do krwistoczerwonych ust. Obeszła mężczyznę szerszym łukiem, wraz za nią zniknął smog.